Weer een kleine update vanuit ons gezinnetje.

Wat een kwakkelweken hebben we achter de rug. Dit keer was Lise de pineut. Eerst griep, daarna nog een beetje doormodderen en vervolgens een dubbele middenoorontsteking gevolgd door twee looporen. Gelukkig lijkt ze inmiddels aan de beterende hand. De oortjes zijn opgedroogd en de koorts is verdwenen. Het enige dat ze aan de oorontsteking heeft overgehouden is twee dove oren, waardoor het af en toe lijkt alsof we met een 90-jarige te maken hebben. Hopelijk verdwijnt ook de doofheid snel en kunnen we weer terug naar normaal.

Met mijzelf gaat het eigenlijk heel goed. Natuurlijk nog altijd de nodige kwaaltjes die horen bij het laatste trimester, maar over het algemeen gaat het prima. De bekkenklachten die ik best heftig had lijken zelfs wat minder te zijn geworden. Zo fijn om toch nog een beetje mobiel te zijn, al loop ik wel te hijgen als een molenpaard. Het valt me tegen hoe snel in de zwangerschap die kortademigheid al begon. Zijn er meer vrouwen die hier last van hebben? Hetzelfde geldt voor een hoge hartslag. Opstaan vanuit een stoel is soms het enige dat ik hoef te doen om het gevoel te krijgen dat ik een volledige cardio workout achter de rug heb. Ze zeggen dat het door de toename van je bloedvolume te komt. Maar het lijkt mij dat iedereen dan toch hetzelfde ‘probleem’ zou moeten hebben, toch?

De nesteldrang is een beetje naar de achtergrond verdwenen. Helaas. Met een zieke Lise en een Jeroen die een weekje op een welverdiende vakantie was, heb ik me vooral gericht op de dagelijkse dingen. Alle extra klussen, op een paar babywasjes na, hebben moeten wachten. Vandaag is wel eindelijk een extra dakraam geplaatst op de zolder, zodat we nu écht aan de afwerking van de nieuwe slaapkamer voor Lise kunnen beginnen. Ik kan niet wachten! Zo benieuwd hoe het eruit gaat zien en vooral hoe Lise het gaat vinden. Niet alleen een eigen kamer, maar ook nog eens een eigen verdieping. Hoe stoer is dat?!

Zo hobbelen we door. Met bijna 34 weken begin ik nu toch echt wel hoogzwanger te zijn. De komst van de kleine man speelt steeds vaker door mijn hoofd. Die laatste weken zijn zo spannend. Het idee dat we over een paar weken met z’n vijven zijn en dat niemand precies weet wanneer dat gaat gebeuren. Wat zullen de meiden ervan gaan vinden? En wat voor een kindje wordt hun kleine broertje? Zal hij een koppie vol haar hebben, zoals zijn oudste zus? Of zal hij hartstikke kaal zijn, zoals Elin was? Ik fantaseer nog even verder en maak ondertussen nog een paar to do lijstjes. Wordt vervolgd.

Liefs!