Meisjes naar school, Joris in bed, tijd om jullie bij te kletsen.

Zoals jullie wel hebben gemerkt is de laatste maanden de regelmaat op mijn blog ver te zoeken. Eerst was er het hormonale einde van de zwangerschap, daarna hadden we net een baby gekregen, gevolgd door de zomervakantie en nu is er de startstress van het nieuwe schooljaar. Excuses excuses. Ik weet het. Het is mijn bedoeling om een regelmaat te vinden die ik gedurende het jaar goed kan handhaven. Het is nog een beetje zoeken voor me. Laat ik voorop stellen dat ik het schrijven ontzettend leuk vind om te doen, evenals het delen van mijn schrijfsels en het lezen van jullie reacties erop. Ik ga er zeker mee door, maar ik moet ook realistisch zijn en laten we wel wezen… het is een hobby.

De zomervakantie was heerlijk en kwam precies op het goede moment. Doordat we niet op vakantie gingen, was het een perfecte tijd om onze draai te vinden als gezin van vijf. Ik kon merken dat Lise elke dag een beetje meer ontspande en zij en Elin konden elkaar steeds beter vinden. Elke dag werd er uren gespeeld met knuffels en Playmobil. Zo leuk om te zien hoe ze helemaal opgingen in hun fantasie. Tussendoor schoof ik een broodje voor hun neus en zette ik wat drinken voor hen neer. De reinheid en regelmaat waren ver te zoeken, maar het leven kabbelde. Ik houd ervan als het leven kabbelt. De vakantie is wat dat betreft ook voor mij een periode van bezinning geweest. Ik heb de neiging om te twijfelen aan mijn beslissingen. De grootste beslissing is natuurlijk dat ik thuis ben bij de kinderen en dat ze dus altijd met mij mee naar huis gaan (als ze geen speelafspraakjes hebben uiteraard) in plaats van naar die ‘toffe, sociale BSO met alle activiteiten die daarbij horen’. Tel daarbij op dat ik ook niet de grootste ‘doe-ouder’ ben. Boekje voorlezen, koekjes bakken, samen kleuren, erop uit… voor alles is een moment, maar het is bij ons geen dagelijkse kost. Deze vakantie ontdekte ik dat dat oké is. Volgens mij zijn mijn kinderen wel gelukkig met hoe hun leven is ingericht. Ze rommelen wat aan, genieten ervan als we dingen samen doen en ze zijn best zelfstandig. Ik ga die twijfels maar eens loslaten. Dat scheelt ook weer kostbare energie.

Ik denk dat ik voorzichtig kan zeggen dat we met Joris ook een regelmaat hebben gevonden. De dagen zijn verdeeld in een lange ochtendslaap, twee korte slaapjes en een hele lange avond- en nachtslaap. Tussendoor kunnen we steeds meer dingen ondernemen. Het is zo’n heerlijk, vrolijk en ontspannen mannetje. Mits hij genoeg slaapt. Slaap is heilig. Hij geniet van knuffelen en steeds vaker is hij geïnteresseerd in de spullen om hem heen. Samen boekjes leven vindt hij het einde en ik dus ook.

Het was een lange, warme en rustige zomer. We zijn opgeladen en klaar voor het nieuwe jaar. September is het nieuwe januari, toch? Nu de herfst aanklopt, begint mijn herfst- en winterhart harder te kloppen. Er komt een gezellige tijd aan. Ik kan niet wachten.