Het is nogal een cliché, maar we leven in een tijd waarin alles snel gaat. Grote hoeveelheden informatie komen op ons af. Er wordt continu aan ons getrokken. Belletjes, lampjes, mensen vragen onze aandacht. En we hebben stapels verwachtingen om aan te voldoen. Althans – dat voelt zo.

Wat zou er gebeuren als je het eens niet zou doen? Gewoon. Niet gelijk antwoorden op een berichtje, maar wél gewoon lekker die blauwe vinkjes aan laten staan. Ze mogen best weten dat je het bericht wel gelezen hebt. Tegen je kinderen zeggen dat je er even over na wilt denken of ze straks op de iPad mogen. En beantwoord die zoveelste belangrijke mail pas morgen en niet op je vrije dag. Want ook al voelt het alsof alles ‘moet’, het gebeurt eigenlijk maar zelden dat je echt geen keuze hebt. 

Mensen vragen me de laatste tijd vaak hoe het gaat met drie kinderen. En eerlijk; ik ben veel vaker ontspannen dan voorheen. Nu is ons derde kindje ook best een makkelijke en tevreden baby en hebben we goede nachten, dus het uitgangspunt is fijn. Maar ik denk dat er nog een andere reden is waarom het leven zo rustig voelt: Ik heb een deel van de controle op moeten geven. Tegenwoordig mag het van mezelf best een rommeltje zijn in huis. Fanatiek opruimen in een huishouden van vijf bleek namelijk zinloos en had een effect van hooguit vijf minuten. Scheelt een boel frustratie! En ik vind het plots niet meer zo moeilijk om hulp te vragen of om nee te zeggen. Ik kán simpelweg gewoon niet alles alleen, of ik kán gewoonweg niet. Punt. Daarbij ben ik me er zo bewust van dat Joris ons laatste kindje is en daar wil ik zo enorm graag alles van beleven. Dat gaat nu eenmaal niet als je met tien dingen tegelijk bezig bent. Dus ik drink eens wat vaker een kopje thee en kijk naar mijn spelende kinderen. En de momenten dat er twee de deur uit zijn en er één ligt te slapen, dan zit ik gewoon wel eens een uur niks te doen, of twee. Dat is gewoon verdiend, want sja, gewoon. Daarom. 

En weet je wat nou het leuke is? Dat ik nog nooit zo vaak volmondig ‘ja’ heb gezegd als de laatste tijd. Soms lopen er wel zes spelende kinderen in mijn huis en eten er drie mee. Kleien? Prima. Koekjes bakken? Lekker! Man gaat op vakantie met vrienden? Geniet ervan lieverd! Lange tijd heb ik me niet zo energiek gevoeld (oké, mensen die me kennen weten dat ik de afgelopen dagen een beetje futloos door het leven ga, maar dat is vermoedelijk te wijten aan een virusje). Het is zoveel makkelijker meedraaien als je weet dat er genoeg ruimte overblijft voor jezelf. 

Reageren en handelen in je eigen tijd voelt wellicht egoïstisch, maar het effect is het tegenovergestelde. Natuurlijk zijn er momenten dat je gewoon iets moet doen voor een ander, ook als je er geen zin in hebt. Maar goed luisteren naar je eigen behoeftes is belangrijk als je er op de lange termijn ook nog voor je omgeving wilt zijn. Wees eerlijk naar jezelf. Zit je echt zo klem tussen alle moetjes? Of kan je hier en daar wat routines veranderen? Zet af en toe een streep in de agenda en doe waar je zin in hebt; alleen of met z’n allen. Zoveel mensen slepen zich voort van verplichting naar verplichting. Waar is de lol gebleven? Het leven is kort. Speel een beetje en moedig anderen aan om dat ook te doen. Dat is echt niet egoïstisch. Ik durf zelfs te beweren dat het de bedoeling is.