Eigenlijk kan ik beter zeggen: er ligt iemand dwars. Toen ik vanochtend voor mijn tweewekelijkse afspraak bij de verloskundige was, werd mijn buik uitgebreid bevoeld door de stagiaire. “Ik weet ook niet zo goed hoe hij ligt. Vaak ligt hij met zijn rug rechts, maar ik voel hem op dit moment overal.”, zei ik. De verloskundige in spé voelde nog eens boven mijn bekken en ze knikte vertwijfeld. “Hier voel ik vaak wel een hoofd, maar nu voel ik het niet duidelijk.”, antwoordde ze.  “Check jij het maar.”, zei ze vervolgens tegen de verloskundige die naast haar zat. Weer werd er gevoeld en even later werd het echoapparaat op mijn buik gezet. “We hebben een dwarsligger.”, gaf de verloskundige het verlossende antwoord. Aha! Dat verklaart het gevoel een buik vol armen en benen te hebben.

Een afwijkende ligging van het kindje komt regelmatig voor. In ongeveer 4% van de gevallen ligt het kindje rond het einde van de zwangerschap in een volkomen of onvolkomen stuitligging. Dat wil zeggen met het hoofdje naar boven met de voetjes ofwel langs het gezichtje, danwel onder de billetjes. Dwarsligging komt wat minder vaak voor, in minder dan 1% van de gevallen. Er zijn verschillende oorzaken waardoor een kindje niet in de gebruikelijke hoofdligging ligt. Zo kan het te maken hebben met de fysiek van het kindje, maar kan er ook sprake zijn van veel vruchtwater, of een te smal bekken van de moeder.

Voor mij is het niet de eerste keer dat een kindje tot laat in de zwangerschap dwars ligt. Ook Elin vond het fijner overdwars. Al draaide zij gelukkig nog wel op tijd, waardoor ik geen keizersnede hoefde te ondergaan. Want dat is de consequentie als het kindje een dwarsligger is. Een natuurlijke bevalling zit er dan niet in.

De verloskundige en ik moesten lachen. Al wekenlang krijg ik extra groeiecho’s, hebben we gesprekken over de risico’s van de komende bevalling (Elin zat klem met haar schouder, waardoor de kans op wederom een schouderdystocie, zoals dat heet, vergroot is) en zag ik een gynaecoloog om de verschillende scenario’s te bespreken. “Zijn al dat werk en die zorgen straks voor niks geweest.”, grinnikte ze. Ik schudde mijn hoofd en keek naar mijn buik. Ineens voel ik me heel rustig. Dit mannetje gaat er komen zoals hij dat wil. Er is nog tijd genoeg om te draaien en doet hij dat niet, dan niet. Ik ga er maar in mee en vertrouw op mijn gezonde verstand. Eens temeer blijkt: Het leven is wat je gebeurt, terwijl je andere plannen maakt.