De kraamtijd. Rondom de geboorte van Lise liep alles een beetje anders dan voorgesteld. Met precies 34 weken braken mijn vliezen en belandde ik voor de resterende duur van mijn zwangerschap in het ziekenhuis. Daar kwam ons oudste meisje met bijna 37 weken ter wereld. Niet alleen omdat ze iets te vroeg was, maar ook omdat ze veel te klein was, bleven we in het ziekenhuis. Eerst met z’n drietjes, maar al gauw moesten Jeroen en ik naar huis en lieten we onze kleine meid achter op de afdeling neonatologie. Gelukkig hoefde ze daar niet lang te blijven, dus na tien dagen droegen wij haar trots over de drempel van ons eigen huis. De eerste belangrijke zorg hadden we al in het ziekenhuis ontvangen, evenals de basiskennis rondom de verzorging van een baby. Voor de vorm kregen we thuis nog een paar dagen kraamzorg, maar eigenlijk was dat overbodig.

Dat zou de tweede keer wel anders gaan. Bij Elin droegen we onze kersverse spruit al een paar uur na de bevalling over de drempel van ons huis en werden we op de voet gevolgd door de kraamverzorgster. Ik weet het niet meer precies, maar in mijn beleving ben ik direct doorgelopen naar boven om daar met mijn baby in bed te gaan liggen en me de eerste dagen niet meer te verplaatsen. Wat had ik een behoefte aan dat coconnetje. Alsof ik twee kraamperiodes in één moest beleven. Veilig samen met mijn twee dochters en echtgenoot waande ik me binnen de vier muren van onze slaapkamer in een klein paradijs. In alle rust konden we onze jongste dochter leren kennen. De kraamverzorgster die we hadden was geweldig en iedere dag knapte ik een beetje verder op.

Ik wist dus precies hoe het moest, dat kramen. En ook deze laatste keer ging het me goed af. Wederom hadden we een kei van een kraamverzorgende die goed aanvoelde wat er nodig was. Mijn twee dochters hadden het naar hun zin met haar en vanuit mijn bed boven hoorde ik hoe ze beneden plezier maakten. Wat een rust ervaarde ik daardoor en ik kon me zonder zorgen richten op het leren kennen van onze zoon.

Wat een kraamtijd een top kraamtijd maakt? Ik heb wel een paar tips.

1. Ga in je bed liggen. Je hebt na deze week nog een heel leven de tijd om rond te rennen en je druk te maken om de dagelijkse beslommeringen. Sluit je op in je kamer en ga herstellen. Je lijf heeft ontzettend hard gewerkt en zal je dankbaar zijn en ook je baby vindt het fijn als jij je even rustig houdt.
2. Als je borstvoeding wilt geven is dit de periode waarin je het gaat leren. Het is echt een misvatting dat het voeden bij iedereen helemaal vanzelf gaat. Zowel je baby als jijzelf moeten het leren en dat is soms echt hard werken geblazen en kan behoorlijk pijnlijk zijn. Tegenwoordig zijn er veel kraamverzorgenden die je goed kunnen helpen en je van advies kunnen voorzien, maar wees niet terughoudend met het inschakelen van een lactatiekundige. Natuurlijk zijn er gevallen waarin borstvoeding geven gewoon echt niet lukt, maar meestal is er een manier te vinden.
3. Geef aan wat je nodig hebt. Geef het aan bij je partner en geef het aan bij je kraamverzorgende. Praat over wat je wilt qua bezoek. Geef aan wat je wilt met betrekking tot de verzorging van je baby en eventueel andere kinderen. Zeg wat je fijn vindt en wat niet. En zeg het vooral ook als je je helemaal niet zo geweldig voelt.
4. Geef je partner de ruimte om zoekend te zijn en geef hem of haar de ruimte om te doen wat goed voelt. Ik denk dat er veel partners zijn die in de eerste periode ook een beetje de kluts kwijt zijn. Jeroen had de onbedwingbare neiging om tot in het obsessieve alles te willen regelen. In goed overleg is hij op dag twee voor een middag naar kantoor vertrokken. Hij kwam die middag rustig en als herboren thuis.
5. Nodig niet gelijk teveel mensen uit. Wij hebben in de eerste dagen alleen naaste familie gezien en daarna ook een aantal dagen helemaal niemand. Wij vonden dat fijn en voelden ons daar niet schuldig over. Ik hoor veel verhalen om me heen van mensen waarbij het kraambezoek zichzelf opdringt. Gaan mijn haren van overeind staan. In de kraamtijd bepalen jullie zelf wie er langskomen en wanneer.
6. Slaap wanneer je baby slaapt. Waarschijnlijk krijg je van de kraamverzorgende ook de opdracht om een middagdut te doen. Grijp die kans met beide handen aan. Dus geen telefoon, geen iPad, geen Netflix, maar zzzzzzzzzz… slaap.
7. Drink genoeg vocht! Eet voldoende vezels! Echt! Om verschillende redenen. Doen!
8. Als mensen willen helpen, accepteer die hulp dan. Hier gebeurde het na de kraamweek. Een vriendin en haar dochtertje kwamen langs en ik was die dag uitgeblust. Ze kwam binnen, keek om zich heen en begon gelijk te handelen. Er ging een doek over het aanrecht, een onuitgepakte bos bloemen ging in een vaas en er ging zelfs een doekje over de toiletbril. Enerzijds voelde het ontzettend ongemakkelijk, maar wat was het vooral ook fijn en een opluchting. Ik vergeet dat nooit meer!
9. Als je dan per se iets wilt oppakken in het huishouden. Begin dan met het vouwen van een wasje. Kan zittend, kan tergend langzaam en je hoeft er niet bij na te denken. Perfect.
10. Eet belachelijk veel beschuit met muisjes. Ik heb het echt gedaan: bezoek een beschuitje, ik een beschuitje. Al kregen we die dag drie keer bezoek. Het bleef lekker.

En natuurlijk genieten van je baby. De kraamtijd heb ik ervaren als een magische tijd waar ik met een goed gevoel (en soms met heimwee) op terugkijk. Maar het is ook een tijd waarin je emoties gekke dingen kunnen doen. Oordeel deze week maar even niet over je gevoel en je gedachten en laat het over je heen komen. De roze wolk komt nooit zonder een paar donderwolken en ook die mogen er zijn.