Geniet ik eigenlijk wel genoeg? Die vraag spookt de afgelopen dagen door mijn hoofd. Nou zit er iets gevaarlijks aan ‘genoeg willen genieten’. Want wat is genoeg? En kan het eigenlijk wel, genoeg genieten? Is genieten wel een goed gekozen doel? Wanneer ik hier langer over nadenk, dan concludeer ik dat het gebrek aan genieten niet het probleem is, maar een symptoom van een twee andere zaken die ik te weinig doe: stilstaan bij wat er gebeurt en prioriteit geven aan de dingen die ik belangrijk vind.

Laatst las ik ‘m weer. De metafoor die in ieder managementboek en vrouwenblad wel een keer wordt aangehaald. De glazen pot gevuld met stenen, kiezels, zand en water. Wanneer je de pot eerst vult met de grote stenen, dan is er daarna nog genoeg plek voor kiezels, vervolgens voor zand en ten slotte voor water. Hierbij staan de grote stenen symbool voor de belangrijke zaken in je leven en het zand zou je kunnen zien als de kleine dingen van vermaak, zoals het checken van je Instagram account. Vul je de pot in een andere volgorde, dan zal je al gauw concluderen dat de grote stenen niet meer passen. Je geeft in je leven prioriteit aan zaken die je eigenlijk minder van belang acht, terwijl je de grote dingen laat liggen.

Dat ik me op dit moment afvraag of ik me wel met de juiste dingen bezighoud, is niet zo gek. Het krijgen van een baby schudt een mensenleven flink op. Je richt je op dat nieuwe leven en ervaart hoe je ertoe bereid bent om er alles aan te doen om het kindje gelukkig te maken. Je offert je nachtrust ervoor op, je sjouwt uren rond en knuffelt eindeloos om die vervelende buikkrampjes weg te jagen en je maakt je agenda leeg. Maar je richt je niet alleen op dat nieuwe kindje. Ineens wordt ook weer opnieuw belangrijk dat je oudere kinderen lekker in hun velletjes steken. Je wilt spelletjes met ze doen, naar ze luisteren, ze ’s avonds lekker instoppen en nog een extra knuffel geven om ze te laten weten dat je ook van hen enorm veel houdt. En je partner, die zie je ook ineens in een ander daglicht. Je ziet hoeveel moeite hij doet om het gezin draaiend te houden en je neemt je voor om meer tijd met hem door te brengen. Hij is tenslotte je grote liefde en het is belangrijk om die relatie goed te houden. Je beseft ineens dat je de geborgenheid van je familie en vrienden zoekt, alsof je ze als een warme jas graag wat strakker om je heen trekt. En je kijkt naar jezelf in de spiegel en realiseert je dat het belangrijk is om goed voor jezelf te zorgen. Dat het belangrijk is dat je jezelf goed voedt, zowel fysiek als mentaal. Dit zijn mijn grote stenen. Ik vraag me af of ik wel genoeg geniet, omdat ik de dingen die ik eigenlijk zo belangrijk vind te vaak door mijn vingers laat glippen. Dan vul ik mijn dagen met opruimen en met mijn telefoon en met heen en weer rennen tussen niet goed geplande afspraken.

Vandaag zat ik met Joris op schoot en ik keek naar hem. Hij trok de grappigste gezichtjes. Zijn handjes bewoog hij nog ongecontroleerd. Met zijn voetjes wreef hij overelkaar. Een grote steen in de pot en ik genoot ervan. Enorm.